Wystawa „Oblicza świątyń – zabytkowa architektura sakralna Lublina i Lubelszczyzny” to prezentacja malarstwa akwarelowego Kazimierza Kraczonia, podjęta we współpracy z Muzeum Archidiecezji Lubelskiej. Ekspozycja obejmuje kościoły zabytkowe Lublina oraz obiekty architektury sakralnej znajdujące się na terenie Lubelszczyzny. Wśród nich znalazły się te najbardziej znane, ale również te mniej popularne, stojące na uboczu głównych szlaków turystycznych, np. gotycki kościół w Piotrawinie czy zbudowana na planie trójkąta świątynia w Stróży. Wystawa, rozmieszczona w różnych miejscach Wieży, podzielona została tematycznie. W Sali Białej znajdują się widoki kościołów (Kościoła św. Anny w Kijanach, Bazyliki św. Anny w Lubartowie oraz Kościoła Wniebowzięcia NMP w Opolu Lubelskim), z których pochodzą prezentowane tu portrety. W korytarzu można obejrzeć świątynie z terenów Lubelszczyzny. Na kolejnej kondygnacji, przy makiecie kościoła Farnego, znajdują się ilustracje tej świątyni z różnych okresów jej istnienia. Z kolei Galerię „Pod kogutkiem” wypełniają akwarele z sylwetkami kościołów Lublina, które można dostrzec z tarasu widokowego.
Kazimierz Kraczoń
– architekt, rysownik i akwarelista. Urodzony w Lublinie w 1973 roku. Tu ukończył szkołę podstawową i średnią. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Po ukończeniu studiów wrócił do Lublina, gdzie rozpoczął pracę zawodową. Obecnie prowadzi własną pracownię architektoniczną.
Równolegle do zainteresowań architektonicznych zawsze towarzyszyło mu zamiłowanie do rysowania i malowania. Rysunek odręczny do dziś jest dla niego nieodzownym narzędziem w pracy zawodowej, ale również metodą zapisu rzeczywistości i sposobem spędzania wolnego czasu. Szczególne miejsce w jego pracy artystycznej zajmuje akwarela – technika trudna, wymagająca szybkich i odważnych decyzji, ale też często nieprzewidywalna, zmuszająca artystę do pokory i kompromisów.
Kazimierz Kraczoń w swoich akwarelach najchętniej ukazuje piękno rodzinnego miasta, a także wyjątkowość architektury polskiego pogranicza. Lubi pracować w plenerze, bo wtedy najlepiej można oddać atmosferę miejsca z jego niepowtarzalnym światłem, powietrzem, kolorem. Zamiłowanie do rysunku zaowocowało także otwarciem autorskiej szkoły rysunku i malarstwa, w której od lat przygotowuje młodzież na studia architektoniczne, a także prowadzi plenery rysunkowe i akwarelowe dla różnych grup wiekowych.
Od wielu lat współpracuje z galeriami, uczestniczy w plenerach malarskich i rysunkowych. Swoje prace prezentował też na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jest członkiem Izby Architektów RP, Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich.